در سيستم حسابداري از سه سطح اصلي گروه ، کل ، معين و سه سطح به عنوان سطوح تفضيلي استفاده مي شود. سطوح تفضيلي در سيستم بصورت شناور تعريف  مي شوند و اصطلاحا به آن يونيک مي گويند.

منظور از يونيک بودن آن است که هر کد تفضيلي مستقل از سطوح اصلي و تنها براي يکبار در سيستم تعريف مي شود.

 حساب هاي گروه

   به اولين طبقه در طبقه بندي حساب ها ، گروه مي گويند که سرفصل هاي اصلي در صورتهاي مالي را تشکيل مي دهند. نوع حساب در اين طبقه تعيين مي گردد و در نتيجه زير مجموعه هر گروه داراي انواع يکساني مي باشند.

  طول کد متناسب به نيازهاي موسسه يک يا دو رقم است. در اکثر موارد يک رقم جهت تعريف   گروه ها کافي است.

    حساب هاي کل

  اين طبقه از حساب ها اقلام صورت هاي مالي را تشکيل مي دهند و هم چنين در نوشتن دفاتر و گزارش گيري از آنها استفاده مي شود. ماهيت حساب ها در سطح کل تعريف مي گردد.

  در سيستم طول کد کل عبارت است از طول کد گروه مربوطه به علاوه ارقامي که به حساب کل اختصاص داده مي شود.

   حساب هاب معين

    سطح معين آخرين سطح اصلي حساب ها است. اين سطح همچنين سطح عملياتي سيستم نيز   مي باشد که در صدور سند شرکت مي نمايد.

 کد سطح معين عبارت است از کد گروه ، کد کل و ارقامي که به معين اختصاص دارد. حساب ها در سطح معين با تفصيلي ها و در سطوح مختلف ارتباط پيدا مي کنند.

  ارتباط حساب معين با حساب تفضيل در سطوح مختلف جهت صدور صحيح تر و شفاف تر اسناد و گزارش گيري شفاف تر است.

  هم چنين ماهيت يک حساب از نظر بدهکار يا بستانکار بودن در طي دوره يا انتهاي دوره در اين سطح تعريف مي شود. علاوه بر اين سيستم هايي که يک حساب در فرآيند صدور سند آن سيستم شرکت مي کند در اين سطح تعريف مي گردد. در اين سطح ويژگي هاي يک حساب شامل ويژگي هاي تعدادي ، ارزي و پيگيري نيز قابل تعريف مي باشد.

   حساب تفضيلي

براي تعريف يک حساب تفضيلي بايد به گروه ها دقت کرده و آنها با با توجه به گزينه هاي زير انتخاب نماييد.

  اشخاص : براي شخص حقيقي

 شرکت ها : براي شخص حقوقي

مراکز هزينه : براي مراکز هزينه

  پروژه : براي پروژه

حساب هاي جاري : براي حساب جاري

ساير : براي تعريف يک کد تفضيلي ساير که مربوط به هيچ کدام از انواع تفضيلي بالا نباشد